Kanoroute
Rustig glijdt de kano door het water van de Langbroekerwetering. Je waant je ver terug in de tijd. Je stelt je voor hoe dit gebied – eens een moeras – door noeste arbeid is ontgonnen om er vruchtbare landbouwgrond van te maken.
‘Het project Sterke Lekdijk richt zich in de eerste plaats op het versterken van de dijk. Maar als we toch bezig gaan, kijken we meteen waar we het gebied beter of mooier kunnen maken’
Jannes ten Hove, projectleider Sterke Lekdijk
Het Hoogheemraadschap is al 900 jaar bezig met sterke dijken en droge voeten. Het schap zal altijd met de strijd tegen het water bezig blijven.
Dat resultaten behaald in het verleden bieden geen garanties voor de toekomst, werd duidelijk bij de hoogwaterstanden van 1995. Het Lekwater reikte tot aan de dijkkruin en een groot gebied ten zuiden van de Lek moest geëvacueerd worden.
In 1995 was er een wake-up call. De rivier waarschuwde ons. Het was gevaarlijk hoog water.
Bij Tull en ‘t Waal zijn nog twee wielen te zien die zijn ontstaan bij doorbraken in 1496 en 1624. Ook tussen Vreeswijk en de IJsseldam is nog een wiel te zien, die waarschijnlijk de doorbraak in 1321 markeert.
De meeste dijkdoorbraken in het verleden zijn veroorzaakt door hoog water in combinatie met kruiend ijs. De laatste doorbraak van de Lekdijk, in 1747, betrof dijkslag 294, niet ver van boerderij en waakhuis De Noort, stroomafwaarts van Wijk bij Duurstede.
De oorkonden die op 2 juni 1122 door de Duitse keizer werden uitgevaardigd voor de inwoners van Utrecht en Muiden. Links de oorkonde met de bevestiging van het stadsrecht, rechts de oorkonde met de optekening van de tarieven van de Utrechtse tol.
In Utrecht raakten de soldaten van de bisschop slaags met de soldaten van de keizer en de inwoners van Utrecht. Utrecht kreeg stadsrechten voor de steun aan de keizer.
‘Er klonken verwarde strijdkreten, alsof er een samenzwering tegen de keizer was beraamd. Een felle strijd ontbrandde’
‘Het project Sterke Lekdijk richt zich in de eerste plaats op het versterken van de dijk. Maar als we toch bezig gaan, kijken we meteen waar we het gebied beter of mooier kunnen maken’
Jannes ten Hove, projectleider Sterke Lekdijk
Het Hoogheemraadschap is al 900 jaar bezig met sterke dijken en droge voeten. Het schap zal altijd met de strijd tegen het water bezig blijven.
Dat resultaten behaald in het verleden bieden geen garanties voor de toekomst, werd duidelijk bij de hoogwaterstanden van 1995. Het Lekwater reikte tot aan de dijkkruin en een groot gebied ten zuiden van de Lek moest geëvacueerd worden.
In 1995 was er een wake-up call. De rivier waarschuwde ons. Het was gevaarlijk hoog water.
Bij Tull en ‘t Waal zijn nog twee wielen te zien die zijn ontstaan bij doorbraken in 1496 en 1624. Ook tussen Vreeswijk en de IJsseldam is nog een wiel te zien, die waarschijnlijk de doorbraak in 1321 markeert.
De meeste dijkdoorbraken in het verleden zijn veroorzaakt door hoog water in combinatie met kruiend ijs. De laatste doorbraak van de Lekdijk, in 1747, betrof dijkslag 294, niet ver van boerderij en waakhuis De Noort, stroomafwaarts van Wijk bij Duurstede.
De oorkonden die op 2 juni 1122 door de Duitse keizer werden uitgevaardigd voor de inwoners van Utrecht en Muiden. Links de oorkonde met de bevestiging van het stadsrecht, rechts de oorkonde met de optekening van de tarieven van de Utrechtse tol.
In Utrecht raakten de soldaten van de bisschop slaags met de soldaten van de keizer en de inwoners van Utrecht. Utrecht kreeg stadsrechten voor de steun aan de keizer.
‘Er klonken verwarde strijdkreten, alsof er een samenzwering tegen de keizer was beraamd. Een felle strijd ontbrandde’
De Lekdijk bij Wijk bij Duurstede bij hoogwater. De 465 meter lange dam in de Rijn beslaat het dijkgedeelte voor het park bij kasteel Duurstede. luchtfoto HDSR
De bisschop had het plan om - zonder overleg - de Rijn naar Utrecht ter hoogte van Wijk bij Duurstede met een dam af te sluiten. In Utrecht waren ze wóedend. De directe vaarweg naar Utrecht was afgesloten.
